Κική Δημουλά, Τι θα φοράς συνεννόηση να σε γνωρίσω μες στους πολυπληθείς σωσίες σου

4
Ή ταν ή επί τας ορκίσου
κάθε φορά που αρχίζει το κηνύγι του αβέβαιου
Κι όταν, σε νυχτωμένο δάσος
στου ανέμου τα μουγκρίσματα
οι φόβοι σου θα δίνουνε στους φόβους σου κουράγιο,
μην ακούς στο κλάμα σου
τι ψεύδονται οι αδένες
τάχα πως νίπτουν δάκρυα τας χείρας.
Δεν είναι δάκρυα.
Λέξεις ξαναχτυπούν καιρό επιφυλαγμένες στο αλάτι τους.

(ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ αρτιότητες του μέσα βίου ΕΞΩ)
5
Κακοκαιρία μεγάλη βλέπω.
Αστραπές στίχοι καταποντισμοί
«Θα κλείσουν όλοι οι δρόμοι;
Μεγάλη ολισθηρότης;»

«Εάν δεν είναι ολισθηρή η επιθυμία προς τι να έρθει ;
Αλλά κι όταν έρθει
μια σφραγισμένη λύση είναι
με ημερομηνία λήξης.
Ωστόσο μην την πετάς.
Θα τύχει να περάσει από εκεί κοντά
καμιά φτωχή ονειροπόληση.
Την δίνεις.
Τις αρέσουνε τα χαλασμένα πράγματα που έχουν λήξει…
Μόνο βιάσου
γιατί όπου να ’ναι
το θαύμα της διαψεύσεως τίθεται επί τάπητος

6
Αν είσαι μάγισσα όπως πίστευα
χαρίσου πέφτοντας πάνω σ’ αυτό που σκέφτομαι.
Ν’ ανθίσει ανάγκασέ το
κι ένα πουλί ξελόγιασε επάνω στα κλαδιά της ακοής μου.
Με μάγια τη φωνή του ανακάτεψε,
να κελαηδάει νυχθημερόν κατάφερέ το
κι ας ενοχλείται το αφύσικο
και ας του λέει πάψε θα σε σκοτώσω.
Εκείνο να μην παύει.
Να κελαηδάει ατρόμητα γενναία.
Αχ έτι και έτη ψάχνω όλα τα πιστευτά του κόσμου αλωνίζω,
να βρω μια δεύτερη φωνή.
Απίστευτο πουλάκι έλα μέσα.
(ΓΕΝΙΚΗ διαιρετική ετερόπτωτων λέξεων που φταίνε για πράγματα που αρχίζουν να ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ )

Συν 3 υστερόγραφα δίστιχα ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΕΩΝ
ΧΛΟΗΣ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ από την ΕΦΗΒΕΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ
λέξεων ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ….
Μεταφερθήκαμε ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΩΣ στο ΛΙΓΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ερήμην Κικής ΔΗΜΟΥΛΑ (Χαίρε Ποτέ):

Βάζοντας τα λουλούδια στο νερό δεν μεριμνάς
Τους λες το πρώτο ψέμα: να ονειρεύονται τ’ απελπίζεις

Έτσι και με φτηνές ανταλλαγές επιζούν οι ανάγκες μας οι εσταυρωμένες
Με μια από δαύτες τώρα γράφω

Να σε φωνάζω κι εγώ με το μικρό σου όνομα
όπως σε φωνάζει η πίστη Θεέ της;