Τάσος Λειβαδίτης, Ασήμαντες λέξεις ειπωμένες αδιάφορα που σε συντρίβουν για πάντα

Ανάμεσα Δευτέρα Πέμπτη
πρέπει να παράπεσαν οι πιο όμορφοι στίχοι…-
(γιατί όμως θα πρέπει να περιμένουμε πάντα
μια Δευτέρα ή την άλλη Πέμπτη
για να θυμηθούμε ότι κάπου
μπορεί να είναι κρυμμένοι
οι πιο όμορφοι στίχοι,
που στις λέξεις τους ανθίζει με χρώματα
αυτό που τώρα θέλω να σου πω…

(Συμπληγάδες libido και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής που ονειρεύονται τη χαρά στον άλλο δρόμο)
Ένα περίεργο επεισόδιο διαβάσαμε τελευταία στις εφημερίδες-
ένας άνδρας πήγε σ’ ένα απ’ αυτά τα «σπίτια»,
πήρε μια γυναίκα,
μα μόλις μπαίνουν στο δωμάτιο,
αντί να γδυθεί και να επαναλάβει την αιώνια κίνηση,
γονάτισε μπροστά της, λέει,
και της ζητούσε να τον αφήσει
να κλάψει στα πόδια της.
Εκείνη βάζει τις φωνές,
«εδώ έρχονται για άλλα πράματα»,
οι άλλοι απ’ έξω
δοσ’ του χτυπήματα στην πόρτα.
Με τα πολλά
άνοιξαν και τον διώξανε με τις κλωτσιές –
ακούς εκεί διαστροφή
να θέλει, λέει, να κλάψει μπρος σε μια γυναίκα.
Εκείνος έστριψε τη γωνιά
και χάθηκε καταντροπιασμένος.
Κανείς δεν τον ξανάδε πια.

Και μόνο εκείνη η γυναίκα,
θα ’ρθει η αναπότρεπτη ώρα,
μια νύχτα που θα νοιώσει με πόνο ξαφνικά,
πως στέρησε τον εαυτό της
απ’ την πιο βαθιά, την πιο μεγάλη ερωτική πράξη
μην αφήνοντας έναν άνδρα να κλάψει στα πόδια της.

(ΓΕΝΙΚΗ διαιρετική ετερόπτωτων λέξεων με τα χρώματα αυτού που τώρα θέλω να σου πω )